Autoprezentacja - definicja pojęcia

Autoprezentację polityków traktuję jako te interakcyjne zachowania językowe, parawerbalne i niewerbalne, które służą jako środki do budowaniu własnego wizerunku wewnątrz i na zewnątrz ugrupowania politycznego, mające na celu pozyskanie potencjalnych wyborców, jak również budowanie własnej pozycji na scenie politycznej. Prezentujący się polityk stara się podkreślać te z cech, które są przez elektorat pożądane i ukrywać niekorzystne dla własnego wizerunku cechy osobowościowe. Do określonego przez siebie celu dążyć może zarówno stosując zgodne z własnym ja strategie i techniki komunikacyjne, jak i fałszywie odgrywając role, które sprzeczne są z jego wewnętrzną hierarchią wartości, jednak stać się mogą skutecznym narzędziem w walce politycznej. Przyjmując wybraną maskę, polityk może nie tylko starać się ukazać jako określona i pożądana na danym miejscu osoba, ale również może on ukrywać prawdziwe ja, które sprzeczne jest z głoszonymi przez niego poglądami.

Głównym motywatorem działań autoprezentacyjnych polityka będzie zawsze wyborca. To od audytorium zależeć będą wykorzystane techniki i przyjęte przez nadawcę strategie komunikacyjne, sposób organizacji tekstu, przekazywane treści. W większości przypadków zachowania te mają charakter zrytualizowanego występu, kierującego się określonymi regułami i rządzącego się odgórnymi prawami.

Osobnym zagadaniem, jest problem intencji, jakie stają za konkretnym komunikatem. Nie każde zachowanie jest z pewnością intencjonalne, każde jednak ma wartość prezentacyjną. Bywa, że niektóre z sygnałów są nadawane nieświadomie lub niecelowo, a ich obecność nie jest uświadamiana przez samych nadawców. Niemniej stanowią one zawsze ważne źródło oceny dla odbiorcy.

W ramach autoprezentacji wyróżniałem zatem celowe wyrażanie siebie i często mimowolne odsłonięcie siebie. W obrębie mojego zainteresowania pozostawały również sposób, w jaki dany polityk pragnie być odbierany oraz rzeczywisty obraz prezentowany na zewnątrz. Konkretne wystąpienia polityków miały bowiem potwierdzić wytworzony przez nich obraz własnej osoby. Obraz ten ulegał jednak często zmianie, w zależności od zmieniającej się sytuacji na arenie politycznej, dlatego też rzeczywistość społeczna jest dla polityka grą, a umiejętne odegranie wymaganej roli koniecznym do utrzymania się w życiu publicznym zadaniem.